Ömrünü Atatürk’e vakfetmiş güzel insan Hanri Benazus, artık aramızda değil. Kendisiyle az ama öz bir tanışıklığım oldu. Kitap fuarlarında birlikteydik. Beraber konakladık, fuarlara gidip geldik.
Leblebilerini aşırdığı Atatürk, o gün kendi deyimiyle ona Türklüğünü bahşetmişti. Belki Hanri Bey’in hiç bitmeyen esprilerinin kaynağı da bu özel gündü. Leblebileri muzipçe aşırmış, üstüne daha da leblebi gelmiş, belki böylece muzipliği de teşvik görmüştü. Atatürk, o küçük Hanri’ye sadece bir kimlik değil, hayata hep olumlu bakan, mutlu ve neşeli bir ruh hali de aşılamış olmalı. Türklük zaten mutluluk değil miydi?
Vefatı üzerine Hanri Bey’i düşündüğümde kendimi gülerken buluyorum. 90 yaşını aşmış haliyle daima enerjik ve pozitifti. Herkesle mesafesini korur, asla cıvıtmaz ama zekâ dolu esprilerinden de vazgeçmezdi.
Çay anısını unutmam mümkün değil. 2019 İstanbul Kitap Fuarı olmalı… Ona çay getiren ama çayına “az şeker” koymayı unuttuğu için mahcup olan genç bir hanım arkadaşımızın gönlünü şu sözleriyle hoş etmesini bilmişti:
“Olsun canım. Sen de serçe parmağının ucunu azıcık değdir. Aynı şey.”
Yorucu bir fuar gününden sonra yatağına yatmadan önce etrafına neşe saçmasını bilmişti. Eskişehir’de otel merdivenlerini çıkarken İlyas Salman kendisine laf attı:
“Hanri Abi, biz koridorun solundan gidiyoruz. Sen sağcı kaldın.”
Bunun üzerine, trende Atatürk’ün leblebilerini aşıran çocuğun o olduğuna şüphe bırakmayan o hamle geldi. Merdivenin son iki basamağını atak hareketlerle tamamlayıp olduğu yerde 180 derece döndü ve çocuk gibi zıplayarak yan yan ilerlemeye başladı:
“Tamam işte. Bakın, ben de soldan gidiyorum.”
Türk milleti büyük bir değerini yitirdi. Allah gani gani rahmet eylesin.
Cennette yine Atatürk’ün karşısına geçsin. Mavi bakışların huzuru altında çekinmeden leblebilerini aşırsın.
