Trump, 8 ay önce Süleymani suikastinden sonra İran’ın “yalandan füze misillimesi” için kendisinden izin istediğini açıklamıştı. Bu açıklamanın olaydan yıllar sonra ancak Hamas’ın 7 Ekim 2023 saldırısından hemen sonra olması manidardı.
İran Cumhurbaşkanı Reisi’den sonra Hamas lideri İsmail Haniye’nin İran’ın egemenlik sınırları içinde tasfiye edilmesi, bu suikastin İsrail’in operasyonu mu yoksa İran-İsrail-ABD’nin ortak operasyonu mu olduğu sorusunu ister istemez akıllara getiriyor.
Ne İran’ın ne de İsrail’in “çok güçlü devlet” olduğuna inanıyorum. Bunlar çete-istihbarat “devlet”leri. Bu yüzden suikasttir, sınırötesi terördür, tedhiştir iyi becerebilirler. Ama aynısı kendilerine de yapılır.
“İsrail muazzam güçlü, her istediğini yapabilir” tezini savunanlar, 7 Ekim saldırısını Mossad önceden biliyordu görüşünü de savunmak zorundadır. Oysa bunu kabullenmek ne İran hayranlarının ne de İsrail hayranlarının işine gelir. Ortaya bir paradoks çıkıyor. O zaman ya her iki “devlet” çok çok güçlü ya da her ikisi de çok çok zayıf. İkisinin de toprakları yolgeçen hanı olmuş.
Paradoksu çürütmenin tek yolu kalıyor. Her iki çete rekabet ve mücadele durumunda görünse de aslında sıklıkla ortak provokasyonlara ve operasyonlara da imza atıyor.
Süleymani, Reisi, Haniye… Bu olayların iç yüzünü açıklayabilecek bilgim yok. Ne “güvenlik uzmanıyım” ne de “kaynakları güçlü araştırmacı gazeteci”… Ama şunu açıkça görebiliyorum. 2003’te ABD, Saddam’ı yenmek ve Irak’ı yok etmek için Kürt şovenistleri ve İran rejimi ile blok kurdu. İran bu sayede çok büyük mevziler kazandı. ABD tıpkı küreselleşmeden aşırı kazançlı çıkan Çin’i hizaya çekmeye çalıştığı gibi, BOP’un ganimetine bedavadan çökmeye kalkan Molla rejimine de ayar veriyor.
Süleymani-Reisi-Haniye’nin tasfiyesi ile bir dönem kapanıyor. Mollalar da mecburen veya isteyerek veya ortaklaşarak, bu tasfiyeye onay veriyor. Hem ABD sayesinde Ortadoğu’da elde ettiği muazzam ganimetlerin en azından bir kısmını korumaya hem de rejimlerinin yıkılmamasına bakıyorlar.
