Lütfü Savaş’ın kendisine yönelik protestoların ardından bir basın toplantısı düzenleyerek, belediye başkanlığı adaylığından vazgeçmeyeceğini açıklaması şaşırtıcı olmadı.
“Basın toplantısı” dediğime bakmayın; sorulan çanak sorular ve Savaş’ın cevaplarından sonra tezahürat düzeyine varan alkışlar düşünüldüğünde, düzenlenen organizasyon daha çok bir “gövde gösterisini” andırıyordu.
Savaş, geçtiğimiz günlerde iktidara yakın TGRT’de bir programa katılarak “CHP’de çok fazla demokrasi olduğunu ve kendisinin tartışılacak aday olmadığını” söylemişti.
Depremin en yoğun biçimde yıktığı il olan Hatay’ın Belediye Başkanı, “kendisi giderse Hatay’ın çökeceğini” imâ eden bir kibrin peşinden gidiyor.
Oysa Hatay zaten tamamen çökmüş durumda. Lütfü Savaş iki dönem büyükşehir belediye başkanı, bir dönem de Antakya belediye başkanı olarak bu yıkımın doğrudan sorumlusudur.
Gözünü hırs bürümemiş herhangi bir insanın vicdani sorumluluk hissederek kenara çekilmesi en doğalı olurdu.
Ama belli ki Savaş, kendisini belediye başkanı olarak değil Hatay’ın “baronu” olarak görüyor.
Basın toplantısında sürekli “Hatay canımız” demesi de bunun bir dışavurumu. Ben bu ifadeyi “Hatay malımız” olarak algılıyorum.
İstifa kurumu var olmadığı için eleştirilen AKP bile Hatay’ın ardından depremin en çok vurduğu iller olan Kahramanmaraş, Adıyaman ve Malatya’da mevcut belediye başkanlarını yeniden aday göstermedi.
Bu tercih açıkça ifade edilmese bile bir “özür” anlamına geliyor.
CHP ise özür dilemediği gibi aynı kişiyi aday yapıyor.
Lütfü Savaş ceketini alıp “edebiyle” gitmek ve hesap vermek yerine, kendisini protesto eden depremzedeleri “provokasyon yapmakla” suçlayabiliyor.
Ne kadar tanıdık bir üslup!
“Korkmayacağım, sinmeyeceğim” demecinin ardından “Bayrak inmez, ezan susmaz!” diyerek haykırması eksik kalmış.
Mesele Hatay’ı kendi mülkü olarak gören bir kişinin kendi siyasi geleceğini her şeyin üzerinde tutmasıdır.
CHP yönetimi de Savaş’ın adaylığını onaylayarak yıkıma ortak olmuştur.
Oysa Özgür Özel, başkan seçildikten hemen sonra “Hatay’da verilecek kararın tarihi bir karar olduğunu” söylemişti.
Gerçekten de tarihi bir karar verildi!
Savaş’ın yeniden adaylığına onay verenler ne idüğü belirsiz anketlerin arkasına saklanmaya çalışıyor.
“Anketlerinizin” ne kadar güvenilir olduğunu Cumhurbaşkanlığı seçiminde fazlasıyla görmüştük.
Mesele “Hatay’ı kazanmak” da değildir…
Hatay’ı kazanmak için yapıldığı söylenen böylesi bir tercih hem Hatay’ı kaybettirecek hem de ulusal anlamda muhalefeti zora sokacak.
Öyle bir noktaya gelindi ki CHP yönetiminin geri adım atması bile bu pisliği örtmez.
Siyasette “kazanmak” elbette önemlidir ancak çok daha önemlisi “kiminle” kazanıldığıdır.
Toplumsal vicdanı yaralamış bir kişinin “kazanma potansiyeli” tek başına bir kriter olamaz.
Lütfü Savaş diyelim ki gerçekten çok güçlü ve kazandı; bu durum Savaş’ın 15 yıllık bir belediye yöneticisi olarak sorumluluğunu unutturacak mı?
Depremin sembollerinden olan ve binden fazla kişiye mezar olan Rönesans Rezidans’ın müteahhitleri için “idealist ve iyi insanlarıdır” diyecek kadar inşaat lobisiyle içli dışlı olan bir siyasetçinin seçimi kazanması tüm günahlarını örtecek mi?
Savaş’ın adaylığının hala konuşuluyor olması bile enkaz altında kalanlara saygısızlıktır.
CHP’nin yeni yönetiminin “siyasi aklını” bu dönemde fazlasıyla gördük; çok kısa sürede kendilerini yok etmeyi başardılar!
Vicdan kırıntısı taşıyıp taşımadıklarını ise önümüzdeki günlerde göreceğiz.
