Seçimlerin hemen ardından yeni ekonomi yönetimi kapsamlı bir körfez turuna çıkmış, Erdoğan’ın da bizzat katıldığı görüşmeler “50 milyar dolar” tutarında olduğu söylenilen yatırım anlaşmalarıyla sonuçlanmıştı.
Özellikle Birleşik Arap Emirlikleri’yle yapılan görüşmelerin çok olumlu olduğu ve kısa sürede buradan bir sermaye girişi olacağı dile getirilmişti.
Ticaret Bakanlığının dün yaptığı açıklamada BAE ile yapılan “Kapsamlı Ekonomik Ortaklık Anlaşması”nın 1 Eylül itibariyle yürürlüğe girdiği açıklandı. Açıklamaya göre “Türkiye pek çok sektörde önemli kazanımlar elde etmiş durumda.”
Ancak bu kazanımların ne olduğuna dair bir ayrıntı verilmemiş. Ticaret Bakanlığının açıklamasını olduğu gibi kopyalayıp yapıştıran iktidar medyasında da Türkiye’nin kazancının ne olacağına dair herhangi bir bilgi yok. Üstelik bakanlığın internet sitesine koyduğunu söylediği anlaşma metninin bağlantısı kaldırıldığı için site üzerinden ulaşmak da mümkün değil.
Bakanlığın açıklamadığı bazı “kritik” ayrıntıları dün yayınlanan Resmî Gazeteden görebiliyoruz. Yayınlanan Cumhurbaşkanlığı kararına göre BAE ile yapılan anlaşma gereğince çeşitli tarım ürünlerinin ithalatından vergi alınmayacak.
Bu ürünlerin içinde tavuk yumurtası, tavuk, yer fıstığı ve dondurulmuş sebze gibi çok sayıda ürün var.
Detayların iktidar basınında yer almadığı düşünülürse “dev ekonomik paketin” altında farklı niyetler aramak da mümkün.
Cari açık sıkıntısının yaşandığı dönemde ithalatı arttıracak böylesi bir “kıyak”, bir nevi kapitülasyon olarak da nitelenebilir.
Yerli üreticinin kurumlar vergisi arttırılırken, BAE’ye böylesi bir ayrıcalık getirilmesi gerçekten de çok ilginç.
Üstelik BAE gibi tarım üretimi olmayan bir ülkeye yönelik böyle bir ayrıcalık akıllara çeşitli sorular getiriyor.
Kamuoyunda BAE’nin ithal ettiği yabancı menşeli malların, BAE üzerinden Türkiye’ye ithal edileceğine dair iddialar var.
Bunların ne derece doğru olup olmadığı zamanla ortaya çıkacak.
Ancak kamuoyundan saklanan bu tür bilgilere üçüncü ülkelerin ulaşma son derece kolay.
“İmtiyaz” olarak nitelendirilebilecek böylesi bir anlaşma Türkiye’nin çok daha güçlü ticari ilişkiler kurduğu farklı ülkeler tarafından da talep edilebilir ve bu sebeple yerli üreticinin pazarlık gücü de kırılabilir.
