Azerbaycan-Rusya gerginliği, uluslararası gündemde yerini almış durumda. Geçtiğimiz pazartesi akşamı Uralların güneyinde, Azerbaycan Türklerinin yoğun olarak yaşadığı sanayi kenti Yekaterinburg’da Ruslar, –tarihsel âdetleri üzere– vahşice Türk katletti.
Rus özel kuvvet polis birimi (OMON) tarafından yapılan baskınlarda Saferov ailesinden en az iki Azerbaycanlı kardeş öldürüldü. Biri karakolda, diğeri götürüldüğü araçta yedikleri darbelerle can verdi. Bir başka Azerbaycanlı, stentli kalbiyle nefesi kesilince öldü sanılıp morga yollandı…
Halen 50’den fazla Azerbaycanlı, Rus polisinin elinde işkence ve kötü muamele altında tutuluyor.
Azerbaycan, olayı kınayıp Rusya’dan resmi açıklama istedi. Ama bununla kalmadılar. Misilleme olarak Bakü’deki Sputnik çalışanlarına ajanlık suçlaması ile tutuklamalar yapıldı. Buna ek olarak Azerbaycan genelinde Rus kültürel etkinliklerinin tümü iptal edildi. Dün de Azerbaycan’da Rus dilinde eğitim veren tüm eğitim kurumlarının kapatıldığı kararı duyuruldu.
Kremlin, bunun bir mafya soruşturmasının parçası olduğunu ileri sürüp yağ gibi üste çıkmaya çalışsa da işlenen cinayetleri, öldüresiye işkenceleri, aşağılayıcı muameleyi ve Türklerin özellikle hedef alınmış olmasını bununla açıklayamazsınız. Dahası, tutuklulara Ukrayna cephesine gönüllü gitmek için zorla kâğıt imzalatıldığı da gelen bilgiler arasında.
Şu an iki ülke arasında ipler, belki de Kara Yanvar (20 Ocak 1990) katliamıdan sonra ilk defa bu kadar gergin. Tabi, bu noktaya durduk yere gelinmedi. Türk halkları içinde Azerbaycanlı katliamının Rus katliam geleneğinde özel bir sayfası var.
Bundan 6 ay önce, 25 Aralık 2024’te Ruslar, Azerbaycan’ın bir yolcu uçağını Grozni üzerinde Pantsir füzeleriyle vurmuştu. Rusçu çevreler, Ukrayna Savaşı’nı bahane ederek bunun teknik bir hata olduğunu iddia ediyor. Ama Rusların hasar alan uçağın en yakın havaalanına inmesine izin vermeyip Hazar Denizi’ne yönlendirmesi, art niyetin açık kanıtıydı. Uçak Kazakistan’a kadar dayanıp bir şekilde yere çakılmasaydı, kazadan kurtulan 29 kişinin ifadesine de belki kara kutuya bile asla ulaşılamayacaktı. Sivil uçak vurmakta dünya lideri olan Rus ordusunun istediği tam olarak buydu.
Putin Rusya’sı, zaten uzun süredir sömürge Türk halklarına baskıyı arttırıyor. Azerbaycan Türklerine (tüm Türk soylulara olduğu gibi) karşı girişilen keyfi tutuklamalar da gün geçtikçe artıyor..
Ayrıca Kremlin, Rus nüfusunu tehdit eder hale gelen Ukrayna cephesini bir tür “demografik arıtma” aracı olarak kullanmaya başladı. Ayrıcalıklı ve iyi eğitimli uyanık Ruslar, askerlik hizmetinden kaytarmanın yolunu buluyor; cepheye eğitimsiz, bilinçsiz, geri bırakılmış Tatarlar, Başkurtlar, Kazaklar, Altaylılar, Yakutlar gönderiliyor. Yani Kremlin, Moskova ve Petersburg’da yoğunlaşan, nüfusunu arttıramadığı Rus orta sınıfı koruyor, sömürgeleştirdiği Türk halklarını da cephede öğütüyor. Rus vatandaşı Azerbaycan Türkleri de bundan muaf değil.
Yekaterinburg katliamı, bardağı taşıran son damla olmuş gibi.
Türkiye’deki Kremlin borazanı kesimlere bakacak olursanız bunların tümü provokasyon.
Rus papağanlığı asla değişmiyor: Saldıran Rus, katleden Rus, çalan çırpan Rus, zulmeden Rus… Ama sorsanız bunlar hep “Amariganın oyunları”, “NATO’nun genişleme provokasyonları” vs.
Peki o halde Rusya, bu vahşiliği neden sergileyip, Batı’nın eline koz veriyor?
Kısa cevabı hemen verelim: Zaten hep vahşiydi.
Aslında Kremlin, 2020’deki II. Karabağ Savaşı’ndan sonra sözüm ona bir Barış Gücü birliği yerleştirerek kendince diplomatik ağırlığını korumuş –hatta arabulucu ve garantör olduğu için– belki arttırmış bile görünüyordu.
Fakat 2022’de başlayıp batağa saplanan Ukrayna’yı işgal girişimi, Rusya’nın tüm enerjisini, prestijini, ekonomik gücünü ve askeri ağırlığını tüketti. Bakımını yapıp yapmadıkları belli olmayan nükleer başlıkları saymazsak Rusya’nın hiçbir caydırıcılığının kalmadığını söylemek zor olmayacaktır.
Nihayet Rus diplomatik nüfuzu ve yaptırım gücü de bu çöküşten payını aldı. Rusçu papağanların dediğine bakmayın siz. Rusya, deyim yerindeyse tüm tuşlara birlikte basıyor ama Güney Kafkaslardaki büyük jeostratejik çöküşü önleyemiyor.
AvRusyacı ezbere göre Irak, Suriye ve İran’dan sonra sıra Türkiye’ye gelecekti. Gerçi Türk Solu’nu takip edenler, bunların hepsinden önce AKP ile Türkiye’de bir turuncu devrimin zaten yapılmış olduğu gerçeğine âşinadır.
Yani mesele Amerikancı BOP’çuluk olduğunda Türkiye, ilk kurbandı.
Ve sonunda ortaya çıkan gerçek bambaşka:
Aslında İran’dan sonra sırası gelen bir ülke varsa o da Rusya! Ukrayna’da Vietnamize oldu, Suriye’de kaybetti, Irak’ta hiç inisiyatifi yok, İran’a yardım bile edemedi…
Şimdi ise Ermenistan’ın da muatabakatıyla hem kuzeydeki Kremlin hem de güneydeki İran Mollası el birliğiyle Güney Kafkasya’dan çıkartıldı. Rusya ve güneydeki ibrikçisi molla İran, artık burada oyuncu değil. Zengezur Koridoru, Kremlin’e rağmen açılacak. (Paşinyan faktörünü geçen hafta anlatmıştık).
Rusya, Yekaterinburg’da her zaman yaptığını yapıyor. Kaybedince çirkin yüzünü gösteriyor ve provokasyonu kendisi yapıp suçu başkasına atıyor.
Demek ki bundan sonra Rusya’nın daha fazla provokasyon ve terör bekleyelim. Çünkü daha da kaybedecekler.
Fakat turpun büyüğü Türkiye!
Son 500 yılın değişmez gerçeği: Rusya’nın Karadeniz’de, Kafkaslarda, Orta Doğu ve Balkanlardaki her kaybı, Türkiye’nin hanesine kendiliğinden kazançtır.
Bu yüzden en büyük Rus provokasyonlarını Türkiye’ye karşı beklemeliyiz.
