1944-45 öğretim yılında Tokat Ortaokulu 1. sınıf öğrencileri olarak ÜNAL YALTIRIK’la birlikteydik. Niksar’da ortaokul açılınca ben Tokat’tan ayrıldım.
1951-52 öğrenim yılında Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne başladığımda Ünal da Siyasal Bilgiler Fakültesi öğrencisi idi. Fakültelerimizin
yakınlıkları nedeniyle sık sık görüşmenin yanında öğrenci derneklerinde ve dergilerde çalışmalarımız (Mülkiye, Devrim Gençliği, Yeşilay) bizi sık sık
karsılaştırıyordu.
Öğrenimlerimizi tamamlayıp çalışma yaşamına atıldığımızda da karsılaşıyor, görüşüyorduk. Özellikle Bağ-Kur Genel Müdürü olduğunda görüşmelerimiz artmıştı.
Emekli olduğunda MAYA dergisini çıkarmakla devingenliğini sürdürüyordu. Çalışkan, vefakâr bir dost idi. Atatürkçülüğü ile de dayanışmamız ve ilişkimiz daha artmıştı. Vefâtı beni derinden üzdü.
Yaşamın sonu herkes için kaçınılmazdır. Ama zamansız ve rahatsız olarak ayrılmak yakınlarını, sevenlerini çok üzer. Ünal’ın yitimi bu nedenle
hepimizi daha çok yaralamıştır.
Değerli anısı önünde içtenlikle eğiliyor, kendisine Tanrı’dan engin rahmet, yakınlarına başsağlığı diliyorum.
